Banglabari is de Bengaalse betekenis voor “Huis in Bangladesh”. Het logo stelt een Bengaal voor in overstroomd gebied die met uitgestrekte armen een huisje tekent. Het logo plaatst de kijker àchter de arme Bengaal met zicht op een betere toekomst.

Banglabari heeft zijn kern in Torhout met een groep vrijwilligers die acties organiseren, coördineren en inspireren. Het  doel is de algemene leefomstandigheden van extreem arme gezinnen in Bangladesh te verbeteren. Elk jaar komt bijna al het water van Zuid-Oost-Azië samen in Bangladesh via rivieren zoals de Ganges. Dit zorgt dan ook elk jaar voor overstromingen en weggespoelde huizen. Het is rond deze problematiek dat Banglabari dan ook in actie komt. 

Via microfinanciering wordt als oplossing een lening gegeven aan gezinnen in nood. Die lening wordt op zes jaar afbetaald en na afbetaling kan dat geld dan weer gebruikt worden om een nieuw gezien te helpen. De leningen zijn telkens voor € 1500 à 2000 euro. Voor elke € 1000 euro die wij inzamelen, doet de nederlandse overheid er namelijk nog eens € 500 euro bovenop. Daarmee kan een huis met verschillende kamers gezet worden, met een hygiënisch toilet, bakstenen muren, op een stevige sokkel zodat het niet wegspoelt en met nog enkele criteria. Banglabari begeleidt de bouw van dit huis en zorgt dat het voldoet aan de vooropgesteld criteria.

Ons huis van Banglabari telt vele kamers die met elkaar in verbinding staan en die zorgen voor een integrale hulp aan de arme Bengaalse bevolking. Reeds meer dan 60 huizen zijn gezet en nog heel zijn er in aanbouw. Wil je ons helpen? Stort dan een bijdrage via onze crowdfundingcampagne of kom simpelweg naar het Houten Huis en geef daar een vrije bijdrage voor het kaften van boeken, of koop een drankje en/of eten, doe mee aan één van de activiteiten. Elke euro die wij ophalen in die week gaat immers naar die gezinnen in Bangladesh die het nodig hebben.

De barak, een symbool en icoon van Rooyghem verdwijnt, maar hoe is het eigenlijk bij ons terechtgekomen?

In 1969 telde onze bond al 150 leden. Zo'n ledenaantal vraagt degelijke lokalen. Juist dat werd een groot probleem toen in 1967-1968 de oude gemeenteschool Sint-Henricus langs de Moerkerksesteenweg werd afgebroken. Het werd onderdak zoeken in amper te verwarmen huizen, o.a. langs de Moerkerksesteenweg rechtover het hekken van de kerk. Dankzij de kerkfabriek en op advies van de heer Frans Thevelein, verkreeg KSA Rooyghem in 1969 de gunst om tegen een symbolische frank een boerderijtje met een enorme weide te huren langs de Engelendalelaan. Er werd op 5 juli met tal van ouders prompt een werkdag georganiseerd om het geheel wat op te knappen met het oog op jeugdbewegingactiviteiten. Het boerderijtje is tot op vandaag nog steeds dé thuis van onze KSA-bond. In 1972 werd er nog een houten barak bijgeplaatst voor de jongknapen en de jonghernieuwers. De knapen vonden hun vaste stek in de stal.

De sleutel van het lokaal kon in de jaren '70 en '80 steevast opgehaald worden bij de ouders van jongknapenleider Diederik Vanmaele in de Brieversweg nummer 47. De jongknapenactiviteiten startten voortaan aan de kerk van Sint-Kruis om dan samen naar de Engelendalelaan te fietsen. Voor de kabouters was dit lokaal echter te ver. Daarom werd gezocht naar een dichter gelegen locatie. Dat was bijvoorbeeld van 1972 tot 1975 in stallingen van apotheker Devolder in de Bloemenstraat. Het oudercomité heeft die volledig geïsoleerd om de kinderen een warme speelruimte te bieden. KSA kon er echter geen gebruik van maken tijdens de vakantie. Zo veranderden de kabouters regelmatig van lokaal.

Tijdens de zomer van 1932 besloten een achttal Sint-Kruise studenten om zelf een eigen KSA te beginnen in hun gemeente, met als model die van Dudzele. De dromers van het eerste uur waren Henri Strubbe, Amedée Jacques, Jozef Wouters, Victor Depoorter, René Blieck, Victor Teerlynck, Urbain De Bree en Louis Libbrecht. Zij fietsen hiervoor naar de boerderij van de familie Lootens in De Broek en vroegen aan seminarist Joris om hun proost te worden. Op de startvergadering waren dertig studenten aanwezig. René Blieck probeerde hen te overtuigen om met een aparte KSA te starten. Slechts een tiental ging mee in zee. Ook al bleven zij contact houden met hun vrienden uit 'KSA Dudzele en omliggende', de naam werd tot in de jaren '40'Gij nu hier, Sint-Kruis'. In de praktijk sprak men gewoon over 'de studentenbond van Sint-Kruis'. Joris Lootens werd de eerste proost, René Blieck de eerste bondsleider.

Vrij snel nadat in augustus 1932 het KSA-uniform voorgesteld werd, schaften ook zij zo'n lichtblauw hemd met witte das aan. Zij zouden dit enkel dragen op gouwdagen, voor een eremis van een nieuw gewijde priester uit KSA, of voor een plechtige parade. De Sint-Kruise studenten kwamen voor hun studiekringen samen in het patronaatsgebouw langs de Moerkerksesteenweg. Zij waren geabonneerd op de gouwtijdschriften Richten voor de leiders, Hernieuwen voor de hernieuwers, vanaf 16 jaar, en De Klaroen voor de klaroeners, vanaf 12 jaar.

KSA Sint-Kruis was volgens de gewestindeling ondergebracht bij het gewest Groot-Brugge dat enkele Brugse verlofbonden coördineerde. Dit viel hier niet in goede aarde. Men had verwacht dat zij hun gewestdagen zouden kunnen blijven houden met de vrienden van het gewest Brugge-Noord, in plaats van met die stedelingen. Na een persoonlijk pleidooi bij gouwproost Dubois in Roeselare bekwam René Blieck in april 1937 een herschikking waardoor KSA Sint-Kruis dan toch bij het gewest Brugge-Noord kwam. Het gewestverslag van toen vermeldt dankbaar dat deze transfer van liefst 44 leden de leefbaarheid van het gewest had vergroot.

De instructies van het gouwsecretariaat en de oproepen tijdens de gouwdagen werden trouw nagevolgd. Tijdens de jubelgouwdag van 1938 in Roeselare, naar aanleiding van het tienjarig bestaan van KSA in West-Vlaanderen, werd een nieuwe aanpak voorgesteld. Voortaan zouden de groepen ingedeeld worden in bannen en vendels en werd de methodiek van openluchtleven uitgesproken. KSA West-Vlaanderen werd sindsdien, naar het model van de KSA in Oost-Vlaanderen, schoorvoetend een echte jeugdbeweging en minder een studiebeweging. Vrijwel onmiddellijk sloeg Brugge-Noord de weg van die nieuwe aanpak in. In Sint-Kruis koos men er resoluut voor. Bondsleider Henri Strubbe hield daar immers van. De leden werden door deze verfrissende aanpak enthousiaster. De vendels werden ingedeeld per woonwijk. Sindsdien kon je groepjes KSA'ers zien spelen in de bossen en dreven van Sint-Kruis en Assebroek, maar ook marcheren en atletiek beoefenen. Zij werden er regelmatig op getraind tijdens zogenaamde kampdagen in het KSA-heem Hernieuwenburg, een kasteel in Wielsbeke dat KSA West-Vlaanderen had gehuurd en omgebouwd tot vormingshuis. Kamperen gebeurde toen echter enkel overdag. 's Nachts werd in de slaapzaal geslapen, omdat in een tent slapen niet gepast was.